Świadectwo Eweliny i Darka

Drodzy Małżonkowie

Dla nas sercem każdej kawiarenki jest Dialog Małżeński

w obecności Naszego Światła – Pana Jezusa.

Znaczenie Dialogu małżeńskiego poznaliśmy

formując się w Domowym Kościele.

Jest to czas, który daje nam Pan aby pochylić się

nad naszym małżeństwem, naszą rodziną

po prostu nad MIŁOŚCIĄ.

W zabieganej codzienności coraz mniej czasu mamy

na spokojną rozmowę ze sobą i dziećmi.

Kawiarenka to czas wytchnienia, wyciszenia,

czas w którym patrzymy sobie ponownie głęboko w oczy.

Rozmawiamy o sprawach, które nurtują nasze serca

ale też i o takich które są związane z tematem kawiarenki.

Myślicie, że za mało intymności bo na sali nie jesteśmy sami,

jest dużo małżeństw?

Nic mylnego, atmosfera kawiarenki, nastrojowa muzyka,

słowo wstępne zaproszonego Gościa,

sprawiają że każde małżeństwo ,,wytwarza swoją przestrzeń ‘’.

My na ostatniej kawiarence uczyniliśmy to

o czym często zapominamy – podziękowaliśmy sobie nawzajem

za codzienne wsparcie, za MIŁOSIERDZIE.

Na kartkach Menu napisaliśmy

co każdy z nas wnosi do naszej wspólnoty małżeńskiej.

Zobaczyliśmy że jednak dostrzegamy nawzajem nasze starania

ale za mało o tym mówimy, za mało DZIĘKUJEMY.

Przypomnieliśmy sobie, że pomimo nieporozumień, codziennego zmęczenia

chcemy dalej iść w tym samym kierunku

czyli być coraz bliżej siebie i Pana Boga.

Drodzy Małżonkowie nie obawiajcie się Kawiarenki Dialogowej,

bo jest to czas w którym może zacznie się

odnowa Waszego Małżeństwa.

Ewelina i Darek

Zakończyliśmy grudniową rezerwację

Drodzy Małżonkowie

z powodu braku wolnych stolików

zakończyliśmy już rezerwację miejsc

na grudniową Kawiarenkę.

WAŻNA INFORMACJA:

Prosimy małżeństwa,
które zarezerwowały stolik
a z różnych przyczyn nie mogą uczestniczyć w spotkaniu
o pilną informację mailową lub telefoniczną.

Być może ktoś bardzo czeka na nasz pusty stolik :)

Zapisy na grudniową Kawiarenkę

Już jutro

w poniedziałek 

21.11.2016

uruchamiamy 

rezerwację stolików

 na kolejne kawiarenkowe spotkanie

4 grudnia 2016 r.

którego tematem będzie

(jak to przystało na czas przedświąteczny :-)  )

,,Obdarowywanie".

 Słowo wstępne wygłosi

mgr Małgorzata Więczkowska

pedagog, medioznawca

zajmująca się edukacją medialną

oraz związanymi z nią zagrożeniami i profilaktyką,

autorka wielu artykułów, recenzji,

uczestniczka audycji radiowych i telewizyjnych.

Zapraszamy do zapisów

i zapoznania się z ważnymi informacjami w zakładce

REZERWACJA

Do zobaczenia na najbliższej Kawiarence :)

I prosimy o modlitwę w jej intencji

MIŁOSIERDZIE MAŁŻONKÓW

I znowu niedziela, w dodatku pochmurna i chłodna. 

Niewiele powodów można znaleźć, 

by ruszyć się z domu gdzieś na zewnątrz...

A jednak znalazło się prawie 30 małżeństw, 

które pomimo ponurej aury wyszły z domu, by... porozmawiać.

To nie był jednak spacer 😉

Przybyły one do naszej "zaprzyjaźnionej" restauracji "Amadeus", 

by w komfortowych warunkach

(ciepło, kawa, herbata, ciacho)

porozmawiać o swoim małżeństwie

a konkretnie o miłosierdziu.

Zanim to jednak nastąpiło 

konferencję nt. "Miłosierdzie małżonków"

wygłosił człowiek, który na codzień

z wielkim oddaniem i zaangażowaniem 

pracuje z rodzinami 

- ks. Łukasz Andrzejczyk.

Choć, jak sam twierdzi, wypowiadał się 

jako teoretyk małżeńskich relacji

to poruszanymi treściami dotykał

wiele codzienności rodzinnych.

Ukazał wiele biblijnych przykładów

"małżeństwa" Boga z Oblubienicą (Kościołem),

i odniósł je do naszych relacji małżeńskich.

Zgromadzeni na sali Goście,

po zakończonej prelekcji

"uzbrojeni" w karty Menu

mogli zweryfikować stan swojego miłosierdzia

względem "drugiej połówki".

Mamy nadzieję, że ten osobisty dialog 

był owocny dla każdej pary 

zasiadającej tego dnia za stołem

oraz przyczyni(ł) się do częstszego

 i bardziej świadomego

miłosiernego zachowania względem współmałżonka.

Jak zwykle nasze kawiarenkowe rozmowy

umilały: pyszne ciacho, pachnąca kawa i herbata 

oraz nastrojowa muzyka.

Podczas gdy dorośli dialogowali

przybyłe z nimi dzieciaki

beztrosko bawiły się w sali zabaw,

gdzie nad ich bezpieczeństwem 

czuwała ekipa wspaniałych opiekunek

oraz Boże błogosławieństwo,

którego maluchom udzielił ks. Łukasz.

Kiedy nasz zarezerwowany czas minął

osłodą rozstania były cukierki, 

które miały doklejoną 

jeszcze większą dawkę słodyczy - Słowo Boże.

Pogodne twarze wychodzących małżonków

(jakby w przeciwieństwie do pogody)

sprawiły, że już dziś

zachciało się wyjść z domu,

by przybyć na kolejną Kawiarenkę

4 grudnia 2016r.

Poniżej 2 części nagrania z konferencji wprowadzającej

oraz karta Menu do dialogu

Rachunek

Mała fotorelacja z tego spotkania

Papież Franciszek o DIALOGU

Dialog jest sposobem uprzywilejowanym i niezbędnym, 
by żyć, rozwijać i wyrażać miłość w małżeństwie i życiu rodzinnym. 
Wymaga on jednak długiej i mozolnej praktyki. 
Mężczyźni i kobiety, starzy i młodzi, mają różne sposoby komunikowania się, 
używają innych języków, posługują się innymi kodami. 
Sposób stawiania pytań, odpowiedzi, używany ton, czas 
i wiele innych czynników może uzależniać komunikację. 
Ponadto zawsze należy rozwijać pewne postawy, 
które są wyrazem miłości 
i umożliwiają autentyczny dialog.

 

Potrzeba czasu, dobrego czasu, 
który polega na cierpliwym i uważnym słuchaniu, 
aż druga osoba wyrazi wszystko, co potrzebowała wyrazić. 
Wymaga to ascezy, żeby nie zaczynać mówić zanim nie nadejdzie właściwy czas. 
Zamiast zaczynać wydawanie opinii lub rad, trzeba się upewnić, 
że usłyszałem to wszystko, co druga osoba potrzebowała wypowiedzieć. 
Wiąże się to z ciszą wewnętrzną, aby bez hałasu usłyszeć w sercu i umyśle: 
ogołocić się z wszelkiego pośpiechu, 
odłożyć na bok swoje własne potrzeby i priorytety, 
stworzyć przestrzeń. 
Często jedno z małżonków nie potrzebuje rozwiązania swoich problemów, 
ale bycia wysłuchanym. 
Musi przekonać się, że zostało dostrzeżone jego cierpienie, 
jego rozczarowanie, strach, gniew, nadzieja, jego marzenia. 
Częste są jednak takie narzekania: "Nie słucha mnie. 
Kiedy zdaje się, że to robi, w rzeczywistości myśli o czymś innym". 
"Mówię i czuję, że tylko czeka, kiedy skończę". 
"Kiedy mówię, próbuje zmienić temat 
lub daje mi szybkie odpowiedzi, aby zakończyć rozmowę".

 

Trzeba rozwijać nawyk  
nadawania drugiej osobie rzeczywistej ważności. 
Chodzi o docenienie drugiego, o to, że ma prawo do istnienia, 
do samodzielnego myślenia i bycia szczęśliwym. 
Nigdy nie wolno bagatelizować tego, 
co może powiedzieć lub czego się domagać, 
chociaż byłoby konieczne wyrażenie swojego punktu widzenia. 
Tu leży u podstaw przekonanie, że wszyscy mają coś do dania, 
ponieważ mają inne doświadczenie życiowe, 
ponieważ spoglądają z innego punktu widzenia, 
ponieważ mają inne problemy i nabyli inne umiejętności i wiedzę. 
Można uznać prawdę drugiej osoby, 
znaczenie jej najgłębszych obaw i tło tego, co mówi, 
nawet, gdy posługuje się agresywnymi słowami. 
Dlatego trzeba starać się postawić na jej miejscu 
i wniknąć w głębię jej serca, dostrzec to, czym się fascynuje 
i podjąć tę pasję jako punkt wyjścia do dalszego dialogu.

 

Potrzebna jest szerokość umysłu, 
aby nie zamknąć się obsesyjnie na kilku ideach, 
a także elastyczność, aby można było zmienić lub dopełnić własne opinie. 
Możliwe, że z mojej myśli oraz myśli drugiej osoby 
może powstać nowa synteza, która ubogaci nas oboje. 
Jedność, do której należy dążyć, nie oznacza jednolitości, 
ale "jedność w różnorodności" lub "pogodzoną różnorodność". 
W tym ubogacającym stylu braterskiej komunii 
różne osoby się spotykają, szanują siebie nawzajem i cenią, 
zachowując jednak różne odcienie i akcenty, 
które wzbogacają dobro wspólne. 
Trzeba uwolnić się od obowiązku bycia równymi. 
Konieczna jest również przezorność, 
aby na czas zdać sobie sprawę z "interferencji", jakie mogą powstać, 
tak aby nie niszczyły dialogu. 
Na przykład, trzeba rozpoznać złe uczucia, 
które mogłyby się pojawić, i je opanować, 
aby nie zaburzały komunikacji. 
Ważna jest zdolność do wyrażania tego, co czujemy, 
nie raniąc drugiej osoby; 
używania takiego języka i sposobu mówienia, 
który mógłby być łatwiej akceptowany, tolerowany przez drugą osobę, 
pomimo, że treść jest wymagająca; 
przedstawiania swojej krytyki, 
nie rozładowując jednak gniewu jako formy zemsty, 
jak również unikanie języka moralizatorskiego, 
dążącego jedynie do napaści, ironii, obciążenia winą, zranienia. 
Wiele kłótni małżeńskich nie dotyczy bardzo poważnych problemów. 
Czasami chodzi o drobne sprawy, niewiele znaczące, 
ale nastawienie lub postawa przyjęta w dialogu 
zmienia sposób ich wyrażania.

 

Konieczne są gesty wrażliwości dla drugiej osoby i okazywanie uczuć. 
Miłość przezwycięża najgorsze przeszkody. 
Kiedy możemy kogoś kochać, lub gdy czujemy się przez niego kochani, 
możemy lepiej zrozumieć, co chce wyrazić 
i sprawić, byśmy byli zrozumiani. 
Trzeba pokonać kruchość, która nas prowadzi do obawiania się drugiej osoby, 
jakby była "konkurentem". 
Bardzo ważne jest budowanie swego bezpieczeństwa 
na głębokich decyzjach, przekonaniach i wartościach, 
a nie na chęci wygrania dyskusji 
czy też na tym, żeby przyznano nam rację.

 

Wreszcie, uznajmy, że aby dialog był pożyteczny 
trzeba mieć coś do powiedzenia, 
a to wymaga bogactwa wewnętrznego, 
które karmi się lekturą, osobistą refleksją, 
modlitwą i otwartością wobec społeczeństwa. 
W przeciwnym razie rozmowy stają się 
nudne i bezprzedmiotowe. 
Gdy każdy z małżonków nie troszczy się o swoją duchowość 
i nie ma wielu relacji z innymi ludźmi, 
to życie rodzinne staje się wsobne a dialog się zubaża.

Fragment pochodzi z adhortacji papieża Franciszka "Amoris Laetitia" (pkt 136-141)